ნოდო უგულავა ახალგაზრდა არტისტია, რომლის შემოქმედებაც ხელოვნების ფართო სპექტრს, მათ შორის, მუსიკას, ფერწერას, გრაფიკულ დიზაინსა და ინსტალაციას აერთიანებს. ის წლების მანძილზე მუშაობდა მუსიკის განხრით, თუმცა მისი ბოლო პროექტი - გრეგორ ზამზა - ხოჭოებსა და, ზოგადად, მწერებს ბევრი სხვადასხვა მედიუმის დახმარებით იკვლევს. ამ  არსებებს არტისტი  კულტურული მრავალფეროვნების მთავარ გამოხატულებად მიიჩნევს,  მათი რეპრეზენტაციით კი იგი უმცირესობებს უცხადებს სოლიდარობას.


არტისტის შემოქმედებისა და სამუშაო პროცესის უკეთ გასაცნობად Hammock Magazine გთავაზობთ ინტერვიუს ნოდო უგულავასთან.  




ბევრი მიმართულებით მუშაობ - როგორ დაიწყო შენი ურთიერთობა ხელოვნებასთან?


ძალიან ნელა დაიწყო და თან გრძელი ისტორიაა. ალბათ,  ამერიკაში რომ წავედი პირველად - მაშინ 12 წლის ვიყავი, ძალიან პატარა და იმ დროიდან  დავიწყე ექსპერიმენტები სხვადასხვა მიმართულებით. მაგალითად, სკოლაში ხელოვნებას ყოველთვის უკეთ ვსწავლობდი, ვიდრე მათემატიკას და ა.შ. ნელ-ნელა ვიღაცები გავიცანი, თუნდაც მასწავლებლები და, შეიძლება ითქვას, ყველაფრის გაცნობის შემდეგ მივხვდი, რომ ზუსტად ეს იყო ის, რაც მომწონდა. 



მოგვიყევი შემოქმედებით პროცესზე. რამდენად განსხვავდება ერთმანეთისგან ხელოვნების სხვადასხვა სფეროში მუშაობის გამოცდილება?


არქიტექტურის ფაკულტეტზე ვსწავლობ, ამიტომ უფრო ამ განხრით მივდივარ და, ზოგადად, არქიტექტურული აზროვნება ხელოვნებაში ძალიან დამეხმარა, მიუხედავად იმისა, რომ მანამდეც სულ ვმუშაობდი ამ კუთხით - ვხატავდი, მუსიკას ვქმნიდი... ხატვის პროცესი დღეს ჩემთვის განტვირთვისა და დასვენების საშუალებაა. ძალიან ცოტა თავისუფალი დრო მაქვს და როცა მაქვს, მირჩევნია - ვხატო.





როგორ ფიქრობ, მნიშვნელოვანია თუ არა ხელოვანისთვის ფორმალური განათლების მიღება?

არა, საერთოდ არ ვფიქრობ ასე. ჩემი აზრით, ფორმალური განათლება მხოლოდ ისეთ სფეროებშია საჭირო, რომლებზეც ადამიანის სიცოცხლეა დამოკიდებული, მაგალითად, ექიმი, არქიტექტორი, ინჟინერი, იურისტი... ხელოვნებას რაც შეეხება, ალბათ ყველაზე ნაკლებად სჭირდება, იმიტომ რომ შემოქმედება მაინც უფრო შენი თავის და შენი გარემოს აღმოჩენაა. რაღაც ფორმის განათლება შეიძლება თეორიისა და ისტორიისთვის დაგჭირდეს, მაგრამ საკუთარი თავის გამოხატვას შენივე თავის გარდა ვერავინ გასწავლის.




რამდენიმე წლის წინ ლეიბლი Sneaky Bastards დააარსე - რა იყო ამ პროექტის მიზანი და როგორ ხედავ მის მომავალს? 

ამ პროექტის მიზანი ისეთი არტისტების პოვნა იყო, რომელთა შესახებაც ბევრმა არ იცის - ეს სახელიც  ამიტომ ერქვა  და, სხვათა შორის, გვყავდა ასეთი მუსიკოსებიც,  მაგალითად, ერეკლე გეწაძე, აგუშა, რომლებიც არ იყვნენ სხვებთან შედარებით ცნობილი არტისტები. იმის ჩვენება მინდოდა, რომ ქართველებს უფრო მეტი შეგვიძლია, ვიდრე, ვთქვათ, რაღაც “იქსი”, ამ შემთხვევაში, მაგალითად, ტექნო ან ჰაუსი.



მოგვიყევი შენი ახალი პროექტის - გრეგორ ზამზას შესახებ. როგორ გაჩნდა ეს იდეა და რა არის მისი კონცეფცია?

ზუსტად არ მახსოვს როგორ გაჩნდა იდეა. პატარა ხოჭოს ჩანახატი მქონდა, იმიტომ რომ ძალიან მომეწონა მისი პროპორციული აგებულება  და ხოჭოების სამყარო, რომელიც ძალიან განსხვავებულია. საბოლოოდ, რაღაცნაირად იქამდე მივედი, რომ ძალიან მაწუხებდა ისეთი ჯგუფების პრობლემები, როგორებიც, ვთქვათ,  ლტოლვილები არიან. განსაკუთრებით იმან იქონია გავლენა, რომ, ფაქტობრივად, ამერიკაში გავიზარდე და სხვადასხვა კულტურა, ეთნიკური ჯგუფები, რასები, რელიგიები და ა.შ. გავიცანი და სულ ვფიქრობდი, რომ ეს ფობია, რომელიც ადამიანებში მუდამ არსებობს - მათ შორის, საქართველოშიც,  ძალიან ცუდია და, პირიქით, კულტურების და რასების შერწყმა არის ის, რაც გვამოძრავებს და წინ გვწევს. ხოჭო უბრალოდ ამ ყველაფრის რეპრეზენტაცია იყო, იმიტომ რომ ხოჭოები მუდმივ მიგრაციაში არიან, მოძრაობენ და ახალ სახლს ეძებენ ან ახალ ხვრელებს ვიღაცის სახლში, სადაც შეძვრებიან. თითქოს ყოველთვის რაღაცას გაურბიან, როცა ჩვენს გარემოში არიან, და ამ შემთხვევაში “ჩვენ” შეიძლება დასავლეთი იყოს ან სულაც ბევრი სხვა რამ.




როგორ ფიქრობ, რა როლი აქვს ხელოვნებას თანამედროვე სამყაროში და რამდენად არის ან უნდა იყოს იგი პოლიტიკური?

მნიშვნელოვანი როლი აქვს, რადგან  ხელოვნება ძალიან დიდი ხაზია. აი, ხაზად რომ აღვიქვათ თავისი მინუსებითა და პლუსიებით,   ბევრ აბსტრაქტულ რამეს მოიცავს, ძალიან დიდი სპექტრია. რაც შეეხება პოლიტიკურობას, ჩემი მიზანი არ ყოფილა, რომ პოლიტიკური ნამუშევარი ყოფილიყო, უბრალოდ ასე მოხდა. შეიძლება კონკრეტულად პოლიტიკაზე ან რომელიმე იდეოლოგიაზე არ მისაუბრია, მაგრამ ისეთ თემას შევეხე, რომ, რა თქმა უნდა, პოლიტიკური გამოვიდოდა. ზოგადად, ძალიან დიდი როლი აქვს ხელოვნებას პოლიტიკურ პროცესებში, თუნდაც პროტესტის,  ან, პირიქით - მხარდაჭერის დროს. პროტესტისას,  თუ მხატვარი ხარ და გინდა იყვირო - დახატავ, ან გადაიღებ, რაღაცას შექმნი, რომ შენი გზავნილი საზოგადოებამდე მიიტანო.



თეკლა კიღურაძე x ნოდო უგულავა

ბევრ მედიუმში მუშაობ, იქნება ეს ფერწერა, ციფრული ნამუშევრები, გრაფიტი თუ სხვა - ანიჭებ თუ არა რომელიმეს უპირატესობას და რატომ არის მნიშვნელოვანი განსხვავებული მედიუმების გამოყენება შენთვის?

უპირატესობას არ ვანიჭებ, უფრო იმაზეა დამოკიდებული, თუ რის გადმოცემა მინდა და  როგორ. ფერწერა ჩემთვის, როგორც უკვე აღვნიშნე, დასვენება და ერთგვარი განტვირთვაა, რასაც ვერ ვიტყოდი ციფრულ ხელოვნებაზე, იმიტომ რომ სულ სხვანაირი პროცესია და სხვანაირი გრძნობებია ორივეში. თითქოს კომპიუტერს ის ძალა არ აქვს, რომ მთელი შენი ენერგია გამოიღო და რაღაცაში ჩადო. არ ვიცი, რაღაცის გადმოცემა თუ მინდა, ვცდილობ ერთ მიმართულებაში არ ჩავიკეტო, ბევრ მასალასთან მქონდეს შეხება და მრავალფეროვანი მედიუმებით ვთქვა ჩემი სათქმელი.




როგორ ფიქრობ, რამდენად შეცვლის პანდემია სახელოვნებო სივრცეებს?

ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ ნელ-ნელა მუზეუმები ისედაც კარგავდა ფუნქციას, რადგან ცოტა მოძველებულია და შეიძლება დღევანდელი ხელოვნებისთვის მუზეუმი არც იყოს ის ადგილი, სადაც კონკრეტული ნამუშევარი უნდა ნახო, ამიტომ არ ვიცი, ძალიან ბევრი კონცეპტი შეიძლება გაჩნდეს. ბევრი რამ გაკეთდება  და ბევრი რაღაც დაიბადება, ჩემი აზრით. განსაკუთრებით, ციფრული და აგრეთვე ერგონომიული - რაღაც მომენტში შეიძლება ხელოვნებამ ჩვენს სახლებში გადმოინაცვლოს.


რა კუთხით აპირებ მუშაობის გაგრძელებას მომავალში?


ჯერჯერობით არქიტექტურისკენ მაქვს გეზი აღებული. სულ ვცდილობ, რომ რაღაც ახალი ვისწავლო და გავაკეთო და, შესაბამისად, თუ არქიტექტურის მიმართულებით გავაგრძელებ მუშაობას, ვეცდები, რომ ყველაფერი ერთმანეთს დავუკავშირო, თუნდაც ხელოვნება - არქიტექტურას. ასევე, მინდა, რომ საქართველოში ჩამოვიდე და რაღაც კარგი გავაკეთო. რაც შეეხება მუსიკას, ამ კუთხით ჯერ შევჩერდი, დროის სიმცირის გამო, მაგრამ ასე გაგრძელებას არ ვაპირებ. სხვათა შორის, ყვითელ ფონზე შესრულებული ხოჭოების ტილოებით  თავიდან ინსტალაცია გავაკეთე, რომლის მიზანიც კონკრეტული საშიში ატმოსფეროს შექმნა იყო და ერთ-ერთ მედიუმად სწორედ მუსიკა გამოვიყენე, რომელიც ექსპოზიციის მსვლელობისას ისმოდა. მთავარი თუ არა, ერთ-ერთი მთავარი ნაწილი იყო, ამიტომ შეიძლება კონკრეტულად მუსიკა აღარ შევქმნა,  მაგრამ აუცილებლად ჩემ  გვერდით იქნება და მეცოდინება, რომ შემიძლია გამოვიყენო.